خاک

در کنارما بود و نیست ، در قلب ما بود و هست . دوستش داشتیم

             و دوستش خواهیم داشت تا زمانی که خون در رگهایمان به رقص

                                                                                           در می آید.

یاد آن هزارتومانی بخیر که بهمون میداد . یاد آن کیف کوچک

                      زیپی که زیر بالشت بود . خاطرات حرف هاش ، نگاه های  

                                                                  عاشقانه اش .. رفت از بین ما .

خودم با دست های بی ارزشم توی دل خاک گذاشتمش . میگویند:

                     از خاکیم . پس ، از خاک اومد و به خاک بازگشت .