چی می شد . اگه می شد

سزاوار تشویشم اگر حرف هایت را غورت بدهم . 

دیاری که امروز دارد کهنه لباس قدیمی اش را از گنجه می اندازد دور ، تو چرا جابجایی را احساس نمی کنی ؟ 

بیا با من باش  

با ما  

دست های کوچک و معصومانه ات را با تف تر نکن . می گذرد این ثانیه ها  

با ساعت من یا بی ساعت من  

اون خنده را ببین ... ببین .. دیدی ؟؟  

از چراغ قرمز رد شد . همه بغض ها داشتند نگاهش میکردند . 

آه ه ه ه .... صدای افسوس آمد . چرا غورتش ندادیم  

خشم شب طبیعت را با همه آوانگاردیش می ستانم ، اما ،  خودبینی و تشویق آینه ای که به من زل زده بود را با لبخندی به غمگینی هدایت میکنم .